Wat echt erg is? We kijken niet meer op van berichten zoals gisteren in het journaal. Of misschien schudden we heel even ons hoofd, verzuchten tegen onze partners dat het toch heel erg is allemaal, eten vandaag een eitje in plaats van vlees en kopen gewoon na het weekend weer kiloknallers. Niet dat het duurdere of zelfs biologische vlees nog betrouwbaar is. Niet dat het er in andere industrieën beter aan toe gaat. We hebben een overheid die zelfregulering van grote bedrijven toejuicht. Gelukkig hebben we een minister van Volksgezondheid die goed prioriteiten weet te stellen en eigenhandig de labels van duivelse flesjes homeopathische middelen heeft gekrabd
ter bescherming van de consument. Maar neem gerust nog een cholesterolverlagertje. Of een sudderlapje.
Vorige week maakte iemand mijn lievelingsrecept: witlof met kip en zwarte boontjes. Ik sprak mijn twijfel uit over de plofkip. Ik heb daar oprecht steeds meer moeite mee. De reactie was dat de aandacht daarvoor vermoedelijk overdreven was. Als het niet goed of niet veilig was, mocht het in Nederland toch vast niet verkocht worden? Ha.
Er zijn mensen die alleen iets geloven als het op tv is geweest. Gelukkig. Dat is gisteren gebeurd met de feiten over vlees. Zullen we onze invloed gebruiken waar die effect heeft? Zullen we het de industrie laten voelen? Al dat vlees eens wat langer laten liggen dan een dag? Deal.
