Vader's verhalen

"Nee, vertel eens, pa?"
Mijn vader heeft het over mijn tante B. en noemt terloops een andere zus van hem: tante D. Hij zit op zijn praatstoel en dat doet me deugd. Het gaat na een paar minder goede weken nu redelijk met hem. Laten we dat maar koesteren.

Ik kijk hem aan. Tante D.? Who the hell is tante D.? Blijkbaar een tante die ik nooit heb gezien en waar ik niet eerder over heb gehoord. Mijn vader vertelt dat zij inmiddels niet meer leeft, maar dat hij haar een paar jaar geleden na een lange stilte weer eens had gezien. Wat volgt, zijn oude, kostelijke verhalen over de streken van tante D. en lachend schenk ik het koffiekopje van mijn vader nog eens vol.

"En tante B.," zegt hij, "die heb je toch wel gekend?"
Dat beaam ik. Tante B. is ook alweer een paar jaar dood.
"Ja, dat is ook een mooi verhaal," vervolgt mijn vader. Nou ja, noem dat maar mooi. Maar hij bedoelt iets anders. Hij vertelt over de begrafenis van tante B. en hoe hij daar zijn ogen laat rusten op een statige vrouw die net is binnengekomen en dichtbij is komen zitten. Mijn ervaring met zijn vrouwenverhalen en zijn manier van vertellen doen me vermoeden dat hij bewonderend naar de dame heeft zitten staren. Hij houdt een betekenisvolle pauze en vertelt dan verder:
"Nou ja, dus de dienst is afgelopen en ik stap op die vrouw af."
"Oh, ja?" zeg ik.
"Ja. Ze knikt vriendelijk naar me, dus ik geef haar een hand en stel me voor. Ik zeg: 'Ik ben J., de broer van de overledene.'" Ik kijk mijn vader afwachtend aan.
"En zij zegt: 'Hallo, ik ben D., de zus van de overledene.'"