Nòg meer lekkers? Zo zou ik het niet willen omschrijven.
"Ik weet ineens waar de smaak me aan doet denken!" zei ik gisteravond tegen Erik. Ik ben me al een tijdje aan 't verdiepen in tincturen en het zelf maken van kruidenbitter leek me ook een leuk project. Nadat de wodka met de gedroogde kruiden bijna veertien dagen op de vensterbank had gestaan en ik het potje trouw iedere dag twee keer had geschud, vond ik het tijd om de donkere vloeistof te zeven en te proeven.
Met een theelepeltje in een kop heet water kon de alcohol verdampen en kreeg het geheel de kleur van thee. Ik proefde en liep ermee naar Erik.
"Mmm, lekke... huuuu!"
Tja, bitter, inderdaad. Met een vleugje eucalyptus, zou je zeggen. Niet echt lekker, maar toch had het iets. Vandaag test ik een beetje in mijn koffie. Dat is beter. Alleen raak ik de associatie die me gisteravond te binnen schoot niet meer kwijt.
"Ik weet ineens waar de smaak me aan doet denken!"
"Wat dan?" vroeg Erik, die nog eens aan het kopje rook.
"Aan een tandartsverdoving!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten