GMO's

Ah, dit is nog eens een positieve benadering van een belangrijk onderwerp. Liedjes over GMO's, in Europa GGO's genoemd: Genetisch Gemanipuleerde Organismen. In reactie op de eerste video plaatsten mensen op Facebook enthousiast links naar soortgelijke songs. Wat een goed idee om op deze manier aandacht te vragen voor de problemen rondom GMO's.

• GMO's (GGO) in Nederland
• GMO's (GGO) volgens de Rijksoverheid
• Nog eens over Monsanto

Magie in het bos

Wat een heerlijk weer voor een frisse boswandeling op de zonnige zaterdagmiddag. We zagen veel van deze paddenstoelen. Sommige waren opengebarsten en lieten de inhoud zien: een zwarte, stoffige substantie die er onder druk als rookpluimpjes uitkwam. Giftig waarschijnlijk. En magisch. Net als deze bleke paddenstoelen, die uiteraard het eerst door Erik werden opgemerkt:

'Ik kan koken'

Ik ben gek op kookboeken. De mooiste en meest gebruikte exemplaren staan netjes op een rij binnen handbereik. De oudste en minder belangrijke boeken staan in een kastje uit het zicht. Met een kop koffie in mijn handen sta ik voor dat kastje en ik ben ineens nieuwsgierig wat voor schatten zich daar eigenlijk herbergen.

Vergeten pockets, zoals: Lekker eenvoudig koken; Grootmoeders grote keukenboek (dat gewoon een klein boekje is); Tijd voor Thee; Tik 'n eitje; Eten op je eigen (van Midas Dekkers). Verder een oud kookboek van Margriet.
En: Ik kan koken, een geel boek uit 1959 met gladde pagina's en geweldige afbeeldingen. De foto hieronder toont volgens dit boek een moderne keuken. In deze 'geheel herziene uitgave' ga ik straks eens uitgebreid verder bladeren. Met een heerlijk warme kop soep erbij.

Zo op het eerste gezicht zie ik Gebraden zwezerik, Gestoofde kalfsnieren en Leverballetjes. Hé! Zal ik Erik eens verrassen?

Creatures of the beach

Gelukkig zijn er ook positieve dingen te melden, na de min of meer boos makende berichten van gisteren.

Kijk eens hoe leuk. Deze man creëert schepsels die op het strand tot leven komen. Geweldig!

(Met dank aan Sylvia)

Met open ogen (17) - Money, money, money

Gadverdamme. Gisteren zei ik nog tegen iemand dat ik me wat minder boos ga maken om zaken waarin alles draait om financiële belangen. Maar dat lukt me niet altijd en soms moet ik het toch even kwijt. Hulde aan tv-programma's als EenVandaag en Zembla. Wat gebeurt er eigenlijk allemaal waar we (nog) geen weet van hebben? En wat kunnen we doen?

• Hazelnoten geplukt door Turkse kinderhanden
• Shampoo met een luchtje
• Verhagen lapt voorschriften kernenergie aan zijn laars

Energie (deel 3)

Het leuke van een boekenkast is dat je er op ieder gewenst moment een lang vergeten boek uit kunt vissen. Terugbladerend in De Celestijnse Belofte, een fictieve roman uit 1994, vind ik op vergeelde pagina's precies dezelfde oefening als in het filmpje van gisteren. Op pagina 61 om precies te zijn.

'Leun achterover en leg de toppen van je wijsvingers tegen elkaar. Houd de blauwe lucht op de achtergrond. Haal je vingers nu een paar centimeter van elkaar en kijk naar het stukje ertussen. Wat zie je?'
... 'Ga een beetje wazig kijken, breng je vingers dichter naar elkaar en daarna verder van elkaar af.'

Jaren na het lezen van dit boek, is het me - met gewoon de keukentafel als achtergrond - eindelijk gelukt om de energie te zien. Wow! Wat ik ermee ga doen? Niks. Een beetje mee spelen. Van genieten. Het leven respecteren. En de natuur nog een beetje meer waarderen.

Nou ja, noem dat maar niks.

Energie (deel 2)

Mijn interesse in de aura en het feit dat alles energie is, is opnieuw gegroeid. Ik word af en toe energetisch behandeld en sindsdien beleef ik betere momenten. Bovendien voel ik op het moment zelf dat er iets gebeurt. Ik ervaar tintelingen en het gevoel naar achteren te worden getrokken. Die ervaring wordt bevestigd in boeken, video's en verklaringen van anderen.

Gisteren stuitte ik 'toevallig' op een serie filmpjes over energie en keek ik mee in een klasje. Zonder verwachtingen deed ik één van de oefeningen mee. En waar ik nooit verder kwam dan een energiebal tussen de handen te voelen, gebeurde het nu wèl. Geheel onverwacht zag ik de energie tussen en rondom mijn vingers! Het voelde net als die keer dat ik ooit, na lang oefenen, voor het eerst 3D kon zien in zo'n boek met afbeeldingen. Het was er! Ik zag het!

Mijn behandelaar is behalve ontzettend aardig ook enorm nuchter. Voor hem is het allemaal heel normaal. Hij loopt niet te koop met wat hij kan, belooft geen gouden bergen en zet zich op zo'n positieve manier voor mens en dier in, dat de mond-tot-mondreclame zijn werk doet. Al zou ik niet verder komen dan waar ik nu ben, dan ben ik hem al enorm dankbaar. Want door die betere momenten is het vertrouwen in mijn lichaam terug. En de interesse in energie! Alsof ik nog niet genoeg hobby's had.

Zo'n behandeling kan er als volgt uitzien. Alleen zwaait mijn energieman wat minder met zijn armen. En praat ik er wat minder irritant doorheen. Mag ik hopen.

Hieronder het klasje. Deze meneer dank ik voor de oefening die mij het licht deed zien (aan het eind, op 7:50").

De andere delen van deze lezing: deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 7a, deel 7b, deel 8 en deel 9.

(Met dank aan I.N. en J.B.)

Energie (deel 1)

Jaren geleden, toen ik het boek De Celestijnse Belofte las, vond ik de verhalen over synchroniciteit en energie al enorm interessant. Volgens deze fictieve roman ging het er bij synchroniciteit om dat als je erop gaat letten en je ervoor openstelt, je de juiste personen en dingen op het juiste moment op je pad vindt. En dat veel van die ontmoetingen dus niet toevallig zijn. Zweverig? Zeker. Maar zo bekeken wordt je leven een stuk leuker en spannender.

En dan die hoofdstukken over energie. Ik benijdde destijds de hoofdpersoon, die energie rondom planten, bomen en mensen leerde zien. Enthousiast ging ik met het bijbehorende werkboek aan de slag. Eindeloos bekeek ik bloemen, bestudeerde ik bomen en tuurde ik naar vingers, maar al wat ik zag: geen sliertje energie.

(Wordt vervolgd)

Maandag

Degeneratie

Ooit wist ik best veel van computers. Ik hield van MS-DOS, codes tikken en een beetje programmeren. Met wat hulp van een paar mannen op een bulletinboard had ik een spelletje gemaakt dat op een commerciële diskette werd uitgebracht. U snapt: dit was nog vóór de tijd van internet, cd-roms en dvd's.
Een jaartje of wat later was ik één van de eerste vrouwen met een zelfgemaakte homepage op internet. Althans, dat beweerde wetenschapsjournalist Nico Baaijens, die een stukje over mij en mijn website schreef in het tijdschrift KIJK.
Sindsdien heb ik nog maar zelden een harddisk geformatteerd, in HTML geschreven of een stukje Javascript geprobeerd. Ik ben het kwijt. Stilstand is echt achteruitgang. Hoever achteruit bleek vanmorgen.

Erik belt me vanuit de auto. Er is een weg afgesloten en aangezien hij geen smartphone heeft, moet ik de benodigde info even opzoeken. Op teletekst, zegt hij. Teletekst? Dat gebruik ik nooit.
Ik ben net wakker en zet de computer aan. Tegelijkertijd zoek ik de verkeersmeldingen op mijn iPhone. Mijn ogen willen er nog niet aan. Ik zie wel iets over de afsluiting, maar niks over omleidingen. Dus pak ik de afstandsbediening van de tv en zoek naar het knopje van teletekst. Wrijf in mijn ogen. Met en zonder leesbril kan ik het echt niet vinden. Als een oudere digibeet druk ik gewoon her en der op toetsen, maar al wat er gebeurt, geen teletekst.
Intussen is mijn pc opgestart en kan ik Erik terugbellen. Die staat al met koffie en de juiste info bij een benzinepomp. Geërgerd verdiep ik me nog eens in het teletekstgedoe. En dan zie ik pas dat ik de ándere afstandsbediening had moeten hebben.

Help. Het is begonnen.