Op Twitter:

zondag 16 oktober 2011

Degeneratie

Ooit wist ik best veel van computers. Ik hield van MS-DOS, codes tikken en een beetje programmeren. Met wat hulp van een paar mannen op een bulletinboard had ik een spelletje gemaakt dat op een commerciële diskette werd uitgebracht. U snapt: dit was nog vóór de tijd van internet, cd-roms en dvd's.
Een jaartje of wat later was ik één van de eerste vrouwen met een zelfgemaakte homepage op internet. Althans, dat beweerde wetenschapsjournalist Nico Baaijens, die een stukje over mij en mijn website schreef in het tijdschrift KIJK.
Sindsdien heb ik nog maar zelden een harddisk geformatteerd, in HTML geschreven of een stukje Javascript geprobeerd. Ik ben het kwijt. Stilstand is echt achteruitgang. Hoever achteruit bleek vanmorgen.

Erik belt me vanuit de auto. Er is een weg afgesloten en aangezien hij geen smartphone heeft, moet ik de benodigde info even opzoeken. Op teletekst, zegt hij. Teletekst? Dat gebruik ik nooit.
Ik ben net wakker en zet de computer aan. Tegelijkertijd zoek ik de verkeersmeldingen op mijn iPhone. Mijn ogen willen er nog niet aan. Ik zie wel iets over de afsluiting, maar niks over omleidingen. Dus pak ik de afstandsbediening van de tv en zoek naar het knopje van teletekst. Wrijf in mijn ogen. Met en zonder leesbril kan ik het echt niet vinden. Als een oudere digibeet druk ik gewoon her en der op toetsen, maar al wat er gebeurt, geen teletekst.
Intussen is mijn pc opgestart en kan ik Erik terugbellen. Die staat al met koffie en de juiste info bij een benzinepomp. Geërgerd verdiep ik me nog eens in het teletekstgedoe. En dan zie ik pas dat ik de ándere afstandsbediening had moeten hebben.

Help. Het is begonnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten