Spelen

Qigong (deel 3)

Ik vind het nog steeds heerlijk om te doen, dat tsjigong. Onderstaand filmpje begint met een paar opwarmingsoefeningen, bedoeld om 's morgens mee op te starten. Zelf doe ik ze gewoon lekker 's avonds, voor het slapengaan. Waarom ook niet? Bewegend ontspannen. Niks nodig; geen speciale kleding, geen mat, geen apparaten. Nou ja, de iPad is erg handig. De computer hoeft er niet voor aan en ik kan gaan staan waar en hoe ik wil (Desnoods op m'n kop en het scherm draait gewoon mee). Binnenshuis dan. Dat strand visualiseren we er wel bij.

Unboxing

Ik zoek naar info over het reinigen van stenen en kristallen en stuit op een video van een vrouw die gehaast en rommelig te werk gaat. In plaats van de video af te kijken, klik ik naar een ander filmpje van haar. Gebiologeerd blijf ik kijken. Het is een zogenaamde unboxing-video. In unboxing-filmpjes zijn het vaak iPhones of andere apparaten die uitgepakt en getoond worden. Maar deze dame heeft diverse spulletjes besteld waarmee ze vermoedelijk later sieraden gaat maken. Om uit te vinden of dat zo is, zijn er hierna voor de doorzetter nog honderdzesenvijftig andere opnames te bewonderen.

We kunnen nu een half uur lang naar haar aankopen kijken. Af en toe lijkt de dame de camera te vergeten en gaat ze wat anders doen. En soms weet ze zelf niet meer wat ze had besteld: 'I forgot what these are'. Over één leverancier is ze niet tevreden. Er zitten kattenharen op de spulletjes en dat is misschien niet zo fris, maar wij zitten intussen naar haar ehh... nagels te kijken. Ònder haar nagels, beter gezegd. Ik moet blijven kijken, al is het maar om zeker te weten dat het goed gaat met die schaar. Dat er bijvoorbeeld niet per ongeluk tepels worden afgeknipt of zo. En omdat het - afgezien van de schaar - ook wel iets rustgevends heeft:

Wat zal ik eens gaan eten? (4)

Nou, in ieder geval geen:

• Broodje döner met poepbacteriën (ad.nl)

In het verleden aten wij die broodjes ook weleens. Best lekker eigenlijk. Maar omdat ik niet zo'n vleeseter ben, zei Erik soms dat ik dan toch een salade kon nemen. Dank je de koekoek. Die vertrouw ik niet.
Van salades uit afhaaltentjes heb ik eens iemand goed ziek zien worden. Ook een collega vertelde ooit dat ze de hele nacht had overgegeven nadat ze met een groepje spareribs hadden laten bezorgen. Zij was de enige die een salade had besteld. En de enige die ziek was geworden. "Nooit meer spareribs," verzuchtte ze de volgende ochtend op het werk, nog steeds bleek om de neus. Als een Miss Marple wees ik haar stante pede op de net uit de doeken gedane verdachte feiten.

Ik moet bekennen dat ik weleens mensen probeer in te schatten of ze al dan niet hun handen wassen na toiletbezoek. Tot mijn schaamte betrapte ik mezelf daar ook op bij de uit de kluiten gewassen verkoopdame op een biologische markt. Type: doar-goan-wij-ons-dus-effe-helemoal-niet-druk-om-maekn, met zelf natuurlijk een weerstand van hier tot Groningen, maar wel de door mij gewenste radijsjes in die kolenschoppen van handen. En ik weet niet hoe het met u is, maar ik eet die knolletjes wel graag rauw. Ach, te flauw is inderdaad niet goed. Hoewel, dáár zouden demissionair staatssecretaris De Krom, - ministers Kamp en Schippers eens over moeten steggelen. Oprechte uitkeringsontvangers de zwarte piet niet meer toespelen, maar overwegen verdachte vieze Nederlanders aan te pakken. Huiszoekingen en invallen. Oppakken als ze geen zeeppompje bij het fonteintje in toilet of badkamer hebben staan. Of erger: geen fonteintje at all. Nou ja, dat zal wel niet gebeuren. Aan het gif dat ons drinkwater bedreigt wordt immers al niks gedaan. Vanavond in Zembla: Gifgrond bedreigt kwart drinkwaterwinning (zembla.vara.nl).

Het is niet alles roze wat er blinkt - deel 2

Er is iets aan de hand. Laten we eerst even teruggaan in de tijd. Vorig jaar schreef ik over Pink Ribbon. Dit was naar aanleiding van een uitzending van Nieuwsuur. Het tv-programma liet zien dat er nauwelijks iets van het door Pink Ribbon binnengeharkte geld naar onderzoek ging. Pink Ribbon bestreed dit, spande een rechtszaak aan (naar horen zeggen van ingezameld geld), maar verloor. Schrijfster Karin Spaink, zelf ex-borstkankerpatiënte, spitte de jaarverslagen van de stichting door en toonde aan dat Nieuwsuur gelijk had. Pink Ribbon zegt alles weerlegd te hebben, maar als je de feiten en berichten chronologisch bekijkt, blijkt dat een roze correctiestift *achteraf*, na alle commotie, de jaarverslagen heeft aangepast.

Afgelopen week post Viva-blogster Leonie een persoonlijk stukje over haar moeder, diens borstkanker en hun gezamenlijke aversie tegen het roze geweld. Titel: De roze kankermaffia. Viva verwijdert het stuk. Waarom? Viva is onderdeel van tijdschriftengigant Sanoma, uitgever van het blad Aandacht, waarvan de opbrengst naar Pink Ribbon gaat. Later wordt de blogtekst opnieuw geplaatst. Aangepast. De titel is veranderd, alle links naar Pink Ribbon zijn eruit en er komt een foto van een andere instelling die niets met de oorspronkelijke tekst van doen had, zodat het lijkt of schrijfster Leonie zich dáár tegen keert. Wat er zich achter de schermen bij Viva precies heeft afgespeeld, blijft onduidelijk. Afgezien van de persoonlijke aanvallen op Leonie (wat mij betreft onterecht), zijn de vele reacties ook interessant. Zie vanaf de tweede link:

• Het is niet alles roze wat er blinkt (deel 1)
• Censuur door Viva (Karin Spaink op spaink.net)
• De aangepaste blogtekst (viva.nl)
• Waanzin! (Reactie op blog.pinkribbon.nl)
• Hou 's op met dat roze! (Karin Spaink op spaink.net)

Iemand thuis?

Ginger misschien?

Only in America

Nou ja, zeg!

• McDonald's serveert Big Mac in ziekenhuis (foodwatch.nl)

The Killing

Uitgekeken naar de ontknoping van de Deense tv-serie The Killing. Zucht. En dan dat diepe gat. Alvast uitkijken naar The Killing 2 dan maar. En hier eens neuzen voor wat onbeantwoorde vragen, mogelijk losse eindjes en extra lang nagenieten:

• Nabespreking The Killing Seizoen 1 (kro.nl)

En wat smaakt dit lekker tijdens zo'n tv-avond (kwestie van Sarah Lund met haar mooie trui even op pauze zetten, één schoongeboende, gesneden aardappel met wat kokos- of olijfolie mengen, dertig tot veertig minuten op bakpapier in de oven leggen, later wat (himalaya-)zout erover en snel de play-knop weer indrukken):

Quotes - Tijd

Een nieuw speltbroodje in de oven, de waterkoker aan, even neuzen in de theedoos en tussen de losse kruiden, het vooruitzicht van nog een paar afleveringen van The Killing vanavond, een eerder gemaakt venkelsoepje wachtend in de koelkast, de wasmachine die draait, een stukje sinaasappel-amandelcake op een schoteltje. En de nieuwe Flow op de keukentafel. Met om te beginnen weer een mooie quote.

Boer Zoekt Vrouw - Nynke!

Stuit ik zomaar op het huidige blog van Nynke de Jong. Nynke, die voor Viva altijd zo geinig de uitzendingen van Boer Zoekt Vrouw analyseerde. Ik heb haar weer gevonden, jippie! Nynke's schrijfsels zijn de kers op de boerenliefdes-taart. (Trouwens ook gezien hoe Linda haar eigen verjaardagstaart moest bakken en geen cadeautje kreeg omdat boer Aad de boel graag neutraal wilde houden?)

Terug naar Nynke. Gaat dat zien, gaat dat lezen. Ik bedoel maar:

• De tikkende klok
  'Duw hem in het hooi. Duw hem die groentenkas in en kom er pas uit wanneer er zo’n Titanic-handje op de gecondenseerde ramen staat. Het is je laatste redding, Fiona. '
• De waarheid rondom boer Aad
  'Dertig jaar lang stond hij avond aan avond op schuurfeesten te kijken naar vrouwen in te krappe spijkerbroeken die hun platte pannenkoekenkonten schudden op de klanken van een willekeurige Top 100-band.'
• Rot op, Rick Jan
  'Ina had in een monoloog van een half uur al tegen de camera’s gefluisterd dat Jeannet helemaal niet warm en hartelijk en zorgzaam was. Nee, Jeannet, die zou hem nog in zijn eigen kots laten stikken. '

Fan van Ipie

• Koefnoenkanaal op YouTube

Van de stoep in de drup

Ware wijsheid

• Het zitbadje met ligmogelijkheden
• Hoe ik aan dat bad kwam
• Kleinigheidjes met de afvoer

Wat zal ik eens gaan eten? (3)

Voor wie het zaterdagavond gemist heeft. Ge.Wel.Dig.

Wat zal ik eens gaan eten? (2)

Zoveel mogelijk levende insecten naar binnen werken blijkt in ieder geval ook niet zo gezond:

• Insect-eating competitor dies (irishtimes.com)

(Met dank aan P.K. op Facebook)

Wat zal ik eens gaan eten?

Geen zin om te koken. Maar dit wordt 't in ieder geval niet:

't Moet gezegd: ze zijn tegenwoordig wèl netjes afgedekt.

Lang leve Bhutan

Wow. Een klein landje dat het geluk en de gezondheid van de bevolking voorop stelt. Een sprookjesachtig gebied waar de prachtige, vierdelige koningin en haar wijze koning niks van een wietpas willen weten. De hennep tiert er welig, bijna niemand rookt het, maar de varkens gedijen er geweldig op. Duurzaamheid is een belangrijk streven, op cultuur wordt niet bezuinigd, tv-reclames worden doorzien voor het bedrog dat ze brengen en aan het belang van biologisch verbouwen wordt niet getwijfeld.
En ze leefden nog lang en gelukkig.

• Bhutan wil alleen nog maar biologisch produceren (joop.nl)

Herfst

Bakker Menno

Een bakker naar mijn hart:

• Van volkorenbrood worden we alleen maar dikker (volkskrant.nl)
• vanmenno.nl

Wie ook de wetenschap erbij wil, zou het boek Wheat Belly van de Amerikaanse cardioloog William Davis eens moeten lezen. Hopelijk komt er snel een Nederlandse vertaling van dit interessante boek. Davis gaat niet alleen in op het lang gehypte volkorenbrood, maar ook op de volgens hem desastreuze (gezondheids)effecten van onze hedendaagse tarwe. Gaat dat zien, gaat dat lezen. Op wheatbellyblog.com staan onder de artikelen veel indrukwekkende ervaringen en reacties van lezers. Daar kunnen we één positief verhaal aan toevoegen. En wel van Erik, die als test tarwe een paar weken uit zijn menu gooide en het graan daarna weer at. Daar kom ik ongetwijfeld nog een keer op terug. Maar de eer gaat nu even naar bakker Menno, die het lef heeft om zijn visie in de reguliere media te verkondigen en tegen de stroom in te zwemmen. Applaus.