Oh, waar komt de rest dan vandaan?
Ik laat het lekker liggen en ga er nog eens over nadenken. Tot in het nieuwe jaar.
Ik ga een hamburger-thuisbezorgservice beginnen. En ik noem het #debezorgdeburger
— Wil Eikelboom (@wileikelboom) October 24, 2015
En toch ben ik helemaal in mijn nopjes. De kerstsfeer is er. Mijn woonkamer is gezellig. En het gepunnikte boompje is ook gezet.
Niet in de Odin-tas, maar van vrienden gekregen: grote paarse koolrabi. Puur natuur, onbespoten, met liefde grootgebracht. Ik denk dat ik begin met koolrabi-puree en volgende keer een ovenschoteltje maak.
Wèl in de Odin-tas: zwarte tomaten. Ik wist niet dat ze bestonden. Misschien kan ik een paar zaadjes bewaren. Voor de tuinvriendinnen op Facebook en voor de kwekers van de koolrabi. Zwart is goed. Paars ook. Exemplaren met butsen of vlekjes eveneens. Leve de imperfectie. Uit het gareel!
'Afgelopen week was er bij Man Bijt Hond een man van middelbare leeftijd die als hobby heeft: Punniken, hij vertelde trots dat hij zonder bovenmatige inspanning een meter per uur produceert.'
Haha, daar heb ik ook een stukje van gezien. Ik lees dat de goede man een YouTube-kanaal heeft en jawel:
Maar toch, hè? Punniken was altijd leuk om te doen. Ik heb zelf nog een grappig klosje in de boekenkast staan, ooit uit nostalgie aangeschaft. Jammer dat er vroeger niet veel te doen viel met die gepunnikte sliert. Maar de discussie heeft mij al naar een zoekmachine op internet geleid. Zodat ik ontdek dat er punnikmachines bestaan. Dat punniken weer helemaal hip is. Dat je er vrolijke bloemen en sierlijke woorden mee kunt maken. Of een koddig kerstboompje. Oh, jee. Ik vrees dat ik op zoek ga naar mijn punnikklosjepopje. Houd me tegen!
(Edit: Een dag na plaatsing verkoopt bol.com ineens een nee. Zijn jullie massaal aan het inslaan gegaan?)
(Met dank aan Bob D. op Facebook)
Waar anderen al jaren een hulpvaardige assistent in hun telefoon hadden zitten, kreeg ik nu ook de eer kennis te maken met Siri. Ze gaat geweldig om met mijn steenkolen-Engels en begrijpt de meeste vragen die ik stel. Als ik op het microfoon-icoontje tik en om The Dutch soccer results vraag, tovert ze binnen een honderdste seconde een lijst met de Eredivisiewedstrijden en standen op het scherm. Als ik vraag hoe oud ze is, antwoordt ze: "I'm old enough to be your assistant." Ha. Dan een vraagje over Erik. Daar weet ze wel raad mee:
Tja, nuttig of niet, ik weet niks meer te vragen. Hoewel, eens zien of ik bowel movement goed uitgesproken krijg. Die term schiet me spontaan te binnen, ja. Ik heb geen darmproblemen, dank je wel. Siri babbelt meteen terug over "the colon move fecal matter through the digestive tract towards the rectum". Geweldig! Eenmaal uitgespeeld zeg ik tegen mijn nieuwe vriendin: "Goodbye".
Siri: "Ok, see you soon." En vervolgens sluit ze netjes de app af. Wacht maar tot Erik dit ziet. Hij vindt die nieuwe iPhone helemaal niks. Wedden dat ik 'm niet meer terugkrijg als hij gekletst heeft met sexy Siri?
Zo werkt Siri:
Een tegengeluid van acteur Robin Williams:
Een verlaat verjaardagsgeschenk waar ik wel eerst zelf geld voor moet spenderen. Maar dan krijg ik behalve een fles parfum ook een sieradensetje met een echte amethist. Als ik tenminste binnen tien dagen bestel. Lang geleden zeg, dat ik spulletjes van Yves Rocher gebruikt heb. Hebben ze die geweldige gezichtscrème eigenlijk nog? Geen idee: het inzien van de prijs- en bestellijst lukt alleen met een loep.
Tegenwoordig ben ik meer into de producten van Weleda. Wel staat er trouwens nog een fles eau de toilette van Yves Rocher in de badkamer. Pur Désir de FLEUR D'ORANGER. Erik vond het afgelopen week nog een lekker luchtje. Een vluchtig luchtje dat me doet denken aan fijne, zonnige middagen op het strandje van een buitenzwembad in een lang vervlogen jeugd. Dat moet de geur van zonnebrandcrème geweest zijn. Ik reageer tegenwoordig nogal benauwd op synthetische en chemische geurtjes. Maar niet op deze heerlijk frisse Fleur d'Oranger. Damn, Yves Rocher. Ik ben nog lang niet jarig. Maar hebben jullie die fijne, verjongende dagcrème nog? En waar zijn in 's hemelsnaam mijn leesbril en mijn loep?
Zo heb ik ook eens een video gezien waar iets soortgelijks gebeurde met Bruce Springsteen. Van Somerville's stem kun je zeggen wat je wilt, maar ik ben ooit diep geraakt door zijn song For a Friend. Hoewel het nummer over aids ging, reikt het eigenlijk verder.
Ik vind dat daar koffie bij hoort. Fijne zondag.
Wat ik aan het doen ben? Gewoon, van een kopje koffie aan 't genieten na een late lunch. Die bestond uit een sappige salade van winterpostelein, stukjes sinaasappel, geitenkaas en geroosterde walnoot in honing, gebaseerd op een recept van Odin. Met daarna een heerlijk toetje van geprakte banaan met ei en kaneel in de gedaante van een lekker dikke pannenkoek. En nu bij de koffie een paar amandeltjes in chocolade en kaneel, uit een zakje van de natuurvoedingswinkel. Zoals ik al zei: gewoon genieten dus. En jullie?
In het stapeltje tijdschriften zaten twee gekregen exemplaren van Margriet More, die ik snel doorbladerde en opzij wilde leggen. Maar wat een verrassing. Mooie foto's, leuke artikelen, fijne blog-adressen en hee: een papieren vouwding waarbij je vingers de hoeken vullen en je nieuwsgierige kijkers een kleur laat kiezen om daaronder een tekst vandaan te toveren! Hier een Happy Happertje genoemd. Als kind was ik daar gek op en kon ik me er uren mee vermaken. En nòg, blijkt.
En dan hoor je een mooi nummer dat je vaag kent, kijkt over je leesbril heen en ontdekt dat dit een muziekje is uit een film die je ooit gezien hebt. Een mooie film ook. Ach, luister meteen maar even mee:
Fijne zaterdag.
En over handige tips gesproken, als je je ook wilt afvragen waarom je ergens zelf niet opgekomen bent, moet je echt eens kijken bij deze superslimme huis-, tuin- en keukentips:
(Met dank aan Eelco op Facebook)
Zit je alleen nog met die paraplubak.
Laat in een reactie weten wat jij met boeken hebt of waar je deze bookmarkers wel voor kunt gebruiken. Lukt reageren niet? (Blogger is tegenwoordig wat tegendraads). Mail me dan op karinweblog at gmail.com.
Deze week lekker radijsjes in de Odin-tas. En witte druiven, bananen, uien, komatsuna en romanesco. Romanesco? Mooi! Dat blijkt torentjesbloemkool te zijn. Daar zie ik me straks wel een paar rauwe roosjes van proeven en het recept uit de nieuwsbrief mee maken. Goed weekend!
En nu terug naar mijn balkon. Even verder bladeren. Dan eerst mijn favoriete rubriek lezen: De boeken van mijn leven. En daarna àlle andere favoriete items. Of is dat een contradictie? Alles is mogelijk. Bij Flow.
Gemaakt van kokosmelk, appeldiksap, eventueel stevia, vanille extract en eventueel geraspte kokos. We want more.
Daar zag ik dat er net deze week een actie was: voor bijna een jaar gratis wasmiddel bij deze specifieke machine. De aardige verkoper had er met geen woord over gerept. Wie ben ik om daar iets van te denken. De bezorger wist van niks, maar belde er even achteraan. Ik kon het goedje 'ter waarde van € 79,99' vandaag in de winkel ophalen. Ja, èn? zult u zeggen. Nou, twee keer ergens om vragen is niet mijn hobby. Maar ik werd met open armen ontvangen. Een andere verkoper wist uit het hoofd mijn naam en adres en de doos stond al klaar. Met mijn fiets als pakezel keerde ik huiswaarts. Een paar flessen voor Erik, een paar voor schoonmoeder Hanneke. Een paar voor mezelf.
En de wasmachine? Als een zonnetje. Zuinig, stil en vol nieuwe mogelijkheden. Ik ben helemaal om. Dank, oude Erres, voor 27 jaar trouwe dienst. En grote dank ook voor het stukgaan.
"My personal reaction to the movie 'Milk' in comparison to the situation in Russia and the 2014 Olympics":
Edit: En wat hadden ze eigenlijk bij Shownieuws te zeggen over de video van Joost?
Ik blijf me iedere keer verheugen op het vertrouwde recept van een zoetzure bietenschotel. Ook lekker met gedroogde cranberries in plaats van rozijnen. Of, zoals ik deze keer heb gedaan, met stukjes gedroogde abrikoos bij gebrek aan beide.
(Met dank aan Monique op Facebook)
(Met dank aan Patsy voor het idee)
Ach, herinneringen. Erik en ik vonden en kochten vorige week Patchouli in een klein winkeltje in Dordrecht. Het notenzaakje kwam deze week nog in een gesprek naar boven en bij Jumbo zwichtte ik gisteren voor een mooi doosje thee. Het openmaken voelt als het uitpakken van een cadeautje. En terwijl het water bijna kookt, denk ik op deze hete dag aan de woorden van die oudere broer van mijn vroegere vriendin. Teun heette hij, geloof ik. Dank voor de tip, Teun. Proost.