Bureaublad

'Hee, die achtergrond heb ik ook op mijn laptop,' zei mijn nichtje laatst toen ze bij mij op bezoek was. Bleken we hetzelfde weblog te volgen: het mooie en inspirerende blog van Geninne, waar de afbeelding vandaan kwam. Geninne tekent vaak prachtige vogeltjes, laat ons regelmatig rondkijken in haar geweldige huis en geeft af en toe iets zelfgemaakts weg. Zo heeft ze nu een nieuwe afbeelding klaargezet die in december als bureaublad-achtergrond kan dienen. Dank, Geninne. Dank.

(c) Geninne

Die van oktober was trouwens ook mooi, zie ik nu.

• Download de achtergrond voor december

Met open ogen (4) - Monsanto, vervolg

Gisteren zag ik bij de VPRO een stuk van de uitzending over Slow Food. Terug naar de basis, naar gezond, authentiek en lokaal eten.

Net daarvoor had ik een bericht gelezen over de melk in Amerika. Een artikel van de Amerikaanse arts Dr. Mercola begon met de vraag: 'Is uw ijsje gemaakt met Monsanto's groeihormonen?'
Het verhaal is al langer bekend. Veel koeien worden ingespoten met het groeihormoon rBGH, waardoor ze meer melk produceren. Lees: geld. Dat ze ziek worden, uierontstekingen krijgen (lekker pus in de melk) en eerder sterven, doet er niet toe. De aanwijzingen dat rBGH gelinkt kan worden aan borstkanker (evenals prostaat- en darmkanker), ook niet.

Gelukkig is dit hormoon in veel landen verboden. Maar in Amerika is de goedkeuring voor het gebruik via slinkse wegen doorgedrukt. Het machtige Monsanto ging nog een stap verder: het is bij rBGH-vrije melk verboden dit op het etiket te vermelden. Consumenten moeten natuurlijk geen keuze hebben. En als men toch die melding maakt, is men verplicht eronder te zetten dat er geen verschil is tussen melk mèt en zonder rBGH. Wat, zo is duidelijk, een leugen is.

Twee reporters van Fox News zaten bovenop het verhaal, maar werden - toen ze de waarheid niet wilden veranderen - ontslagen. Fox News kon het zich niet veroorloven aangeklaagd te worden door Monsanto en bovendien kon het tv-station de inkomsten van Monsanto's reclamespotjes niet missen. Lang leve de media, die ons vertellen wat goed voor ons is. Zo hebben wij ons door alle campagnes toch ook laten aanpraten dat de griepprik goed voor ons is? Rest mij nog twee woorden: Financiële. Belangen.

Oh. En Monsanto? Ik zei toch al dat dit machtige bedrijf nu ook in Nederland opereert?

iPhone Pic A Day (15)

Ehh... waar heb ik de mijne gelaten?

Romantisch ritme

Mijn hart houdt van overslaan. Het klopt regelmatig onregelmatig. Mijn oude huisarts zei ooit dat het geen kwaad kon, zolang het geen tien jaar duurde. Intussen zijn we vijfentwintig jaar verder. Juist omdat ik er al zo lang last van heb, maakte ik me er niet zo druk om. In tegenstelling tot Erik, zelf hartpatiënt.
'Dat is niet normaal, hoor,' zegt hij als ik weer eens opspring of me even snel ergens aan vast moet houden. Ik moet toegeven dat het de laatste tijd wel eens zwart voor mijn ogen wordt als hij overslaat. Ook als ik zelf niks voel, is hij onregelmatig. Bij EHBO-les werden na een luisterrondje al mijn medecursisten erbij gehaald. Ook artsen hebben het geconstateerd, maar er nooit iets mee gedaan.

Tot nu. De aanvraag voor een zogenaamde Event Recorder lag al een paar maanden in een la. 'Ik maak voor jou ook meteen een afspraak,' zei Erik laatst toen hij zelf zo'n hartmeter aan zijn lijf moest. En zo lopen we beiden al vier dagen met een kastje om ons middel, voorzien van bedrading en twee knoppen. We zijn net twee terroristen. 'Uw hart is inderdaad onregelmatig,' zei de vrouw die het ding instelde. 'Hij is zelfs af en toe even weg,' vervolgde ze.
'Zie je wel,' knikte Erik. Waar naartoe, vroeg ik me af.

Nog drie dagen te gaan. Mijn bewaakte hart gedraagt zich ineens als een ideaal kloppertje. Ik heb nog nauwelijks op de knop hoeven drukken. Hoogstens voor een lieflijk, licht overslagje. Maar ik ben sinds het kastje nog niet één keer van mijn bureaustoel gedonderd. Niks aan de hand. Idem bij Erik.
Het verbindt ons natuurlijk wel nog meer. Zou het niet reuze romantisch zijn als we de stekkertjes loshalen en op elkaars plakkers prikken? Mijn stekkers aan zijn kastje. En andersom. Twee onregelmatige harten die samen een mooi ritme maken. Who needs seks.

Kersthaken (2)

Haken is in. In het vakantieboek van het vrolijke tijdschrift Flow stonden al leuke, kleurrijke haakpatronen, maar ook op internet is veel te vinden. Ik kan me niet herinneren dat ik het ooit geleerd heb of dat mijn twee linkerhanden er goed in waren, maar met de visuele hulp van ene Teresa, lukt het me toch aardig.

En nu heeft deze moeder Teresa van de haaknaald me niet alleen die leuke kerstballen van laatst aangesmeerd, maar me ook nog eens aan de sneeuwvlokken gezet. Die Teresa. Ze zou me nog aan het punniken krijgen ook.

In het baby-bedje

Erik is echt een geweldige opa. Baby E. is ook een fantastische baby. Ik heb vandaag Slaap Kindje Slaap voor hem gezongen en in plaats van te gaan krijsen, heeft hij aandachtig liggen luisteren en lachen.

Ik vond onderstaand filmpje erg grappig. Die situatie zou over een poosje ook zomaar in huize Erik kunnen plaatsvinden. Ik verheug me nu al. Slaap, Erik, slaap.

(Met dank aan Jeppie op Facebook)

Kersthaken

Eigenlijk is dit best een leuk idee om een aantal 'gouden' ballen op te leuken. Ik houd wel van een witte Kerst. Als ik nou op tijd begin, wordt het misschien nog wat. Oké, vijf lossen. En dan?

Met open ogen (3) - Monsanto, vervolg

'Nou, en,' zegt iemand in mijn omgeving, 'dan heeft Monsanto die hele zaadhandel in handen. Als zij het niet doen, doet een ander bedrijf het wel.'

Het punt is dat Monsanto ten koste van alles de wereldwijde voedselvoorziening wil beheersen. Dat Monsanto puur voor het patent de eigenschappen van natuurlijke producten zodanig verandert, dat de veiligheid niet meer gegarandeerd kan worden. Er zijn al eerder vele ziektegevallen (waaronder kanker) genegeerd, ontkend en weggemoffeld. Instanties en overheden die toe moeten zien op de veiligheid, zijn veelal bemand door mensen van Monsanto zelf. Dan heb ik het nog niet over de positie van de afhankelijke boeren, de verplichte bestrijdingsmiddelen en het eten op ons bord.

Het gaat alleen om zaadjes? Welnee, Monsanto wil nu ook patent op de genen van alle varkens. What's next?

Met open ogen (2) - Monsanto

Laatst zag ik een paar documentaires over onze voedselindustrie, waaronder The Future of Food (een aanrader). Hierin maakte ik kennis met het machthebbende bedrijf Monsanto en ik vertelde dit aan Erik. 'Ik ben blij dat we niet in Amerika wonen,' zei ik een paar weken geleden nog.

Monsanto, de chemische multigigant - naar eigen zeggen een landbouwbedrijf dat zogenaamd de honger uit de wereld wil helpen via vooruitstrevende gentechnologie - is al jaren omstreden. Tot mijn schrik las ik gisteren dat Monsanto ook een aantal bedrijven in Nederland heeft overgenomen. Ik moet daar meer over weten. Laat mij u niet bang maken (liever wel) en laat mij u niks aanpraten. Oordeelt u zelf.

Documentaire over Monsanto, gemaakt door de Franse Marie-Monique Robin. Nederlands ondertiteld. Mocht u de moeite nemen om te kijken, bedenk dan bij alles wat u ziet dat dit bedrijf nu ook in Nederland actief is.

P.S. Geen zorgen. Als we straks allemaal ziek zijn, is er altijd nog de farmaceutische industrie. Die ooit nog eens een verplichte griepprik in onze arm gaat steken. Werkt dat spul eigenlijk wel? Zie Zembla vanavond om 22.40 uur op NL2.

Met open ogen (1) - The Cove

Toen ik donderdagavond niet kon slapen, lag ik wat te zappen en viel middenin de documentaire The Cove. Iemand deze film ook gezien?

Hij ging over de jacht op (en beestachtige slachting van) dolfijnen in Japan. Over de kwikvergiftiging (mijn stokpaardje), de misleiding van onwetende burgers, door de regering achtergehouden belastende feiten en op een oneerlijke manier doorgedrukte wetten. Sinds mijn interesse voor dit soort dingen is gewekt, kom ik steeds meer tegen. Zaken waarbij grote bedrijven alles naar hun hand zetten. Geld en macht ten koste van gezondheid, voeding, welzijn en milieu. Het kan aan mij liggen, maar ik vind sommige ontdekkingen schokkend.

Morgen: iets wat dichterbij is dan ik dacht.

Delen

Anoek, de moeder van Erik's kleinkind (jahaa, dat is iets om over na te denken), is weer aan het werk. Vriendin van Sem, schoondochter van Erik en stiefschoondochter van mij (dat 'stief' gaan we vanaf nu maar eens weglaten). En natuurlijk moeder van mooie, lieve en geweldige baby E.

Met frisse moed en een stapel foto's ging Anoek deze week voor het eerst na de bevalling weer werken. Al die collega's natuurlijk vol bewondering over die foto's gebogen, u kent dat wel. Zegt er eentje plotseling vol interesse: 'Wie is dàt?'
'Dat,' zegt Anoek, 'is de trotse opa.' Ze hebben het over Erik.
'Tjonge,' zegt de collega gretig, 'dat is een lekker ding!'
'Hij heeft al een leuke vriendin, hoor.' (Nou ja, of ze leuke erbij zei, weet ik trouwens niet; ik heb dit ook alleen maar naverteld gekregen).
'Nou,' zegt een andere collega, 'als die ècht van hem houdt, moet ze hem gewoon delen.'

Tja. De biologische broccoli in mijn groente- en fruittas. Die ben ik eventueel bereid te delen. Met een sinaasappelsausje erover is die ook best lekker. Helaas, dames. Ik weet dat het moderne tijden zijn en zo. Maar Erik wordt alleen met baby E. gedeeld.

Joep (2) - Het Recept

(Het recept dat Erik van drogist Joep kreeg)

Recept voor dagelijks gebruik
Neem een kop vol opgeruimdheid
en een lepel vol goede moed
als twee lepels zelfbeheersing
waar ge een weinig kalmte in doet.
Twintig druppels geestesvreugde
en een druppel levenszout.
't Is een balsem van vertroosting,
't is een raad zo goed als goud.

Vind ge, dat met dit receptje
uw wens nog niet is vervuld,
neem dan voor het allerlaatste
nog een pleister van geduld.

Joep (1)

Erik vertelt glimlachend over een drogisterij waar hij vrijdag toevallig binnenstapte en 'toch zo leuk geholpen werd'. Omdat ik weet in welke buurt hij rondstruinde, weet ik ook meteen over wie hij het heeft. Joep. Ik kom er zelf bijna nooit, maar één bezoekje aan de drogisterij is voldoende. Een winkelier als Joep vergeet je nooit meer.
'Precies!' zegt Erik. Mijn lief vertelt hoe Joep de gewenste spullen op de toonbank legde en vroeg: 'Zal ik uw leeftijd raden?' Ik moet lachen. Mensen zitten er nogal eens naast bij Erik.
'Eens kijken...,' had de vrolijke verkoper vervolgens gezegd, 'u bent van 1967.' Erik kijkt me lachend aan.
'Echt, dat wist hij zo te vertellen! En weet je wat hij toen deed?'
'Nou?' zeg ik.
'Hij graaide in een pot met oud geld en overhandigde me een muntje van 1967. Dat mocht ik hebben.'
'Haha, attent,' zeg ik.
'En toen vroeg hij of ik ook Het Recept wilde.'
'Het recept?'
'Ja. Het Recept.' Erik overhandigt me een vel papier. Ik lees het en besluit de Etos en het Kruidvat voortaan achter me te laten. De volgende keer dat ik tampons nodig heb, ga ik naar Joep.

An App a Day Keeps the Doctor Away

Het is geen geheim dat ik gek op games ben en daar graag over schrijf. Vooral voor de iPhone is veel leuks te krijgen, maar lang niet alle spellen zijn blijvertjes. Heel af en toe zit er echter een game tussen die niet meer weg te leggen is. Die ervoor zorgt dat de stroomkabel binnen handbereik blijft en binnenkomende telefoontjes weggedrukt worden. Voor deze games (en andere handige of grappige apps) had ik al een rubriek. Maar omdat niet iedere lezer zo'n iPhone-fanaat is als ik, èn omdat deze apps oprechte aandacht verdienen, heb ik een extra blog geopend. Ik zal daar regelmatig naar verwijzen. En het hier, op dit weblog, wat persoonlijker houden.

>> An App a Day Keeps the Doctor Away

MouseOvers (2)

Fijn dat de MouseOvers hier werken. Jaren geleden maakte ik er veel toen ik mijn eerste digitale camera (tevens webcam) kreeg. Op een externe schijf vond ik de afbeeldingen terug, waaronder ook de stormfoto's uit het vorige bericht, die overigens gewoon binnen zijn gemaakt. Sommige dingen zijn niet veranderd. Zo kon ik toen al niet tegen tabaksrook:

(MouseOver: beweeg de muis over de foto)

Storm voorspeld

Stapel boeken: check. Tijdschriften: check. Voorraad voedsel: check. Ach, 't is pas dinsdag. Voor het einde van de week blijkt het vast weer een storm in een glas water.

endandit.nl/weeralarm-zware-storm-op-komst

(MouseOver: beweeg de muis over de foto)

Dankbaar voor...

Het schijnt goed te zijn om regelmatig stil te staan bij alle fijne, goede en leuke dingen in het leven. Groot of klein. Niet alleen krijgt u daarmee meer geweldigs op uw pad (de Wet van de Aantrekkingskracht), maar het is ook fijn om de opgeschreven waarderingen later terug te lezen. Zo ligt er een mooi notitieboek naast mijn bed en heb ik een dankbaarheids-dagboekje op mijn telefoon. Een voorbeeld? Dat schud ik zo uit mijn mouw:

• De geweldige groentesoep van meesterkok Erik laatst. Vol met liefde zat ie.
• Baby E. die steeds vaker naar ons begint te lachen.
• Twee stoere mannen die een pakket damesbladen voor me meebrengen.
• Het eerste kopje Senseo 's morgens.
• Een wit gezicht dat weer kleur krijgt.
• De zonnige herfstdag gisteren.
• Zonder verwachtingen een afgeprijsde Wii-game opstarten en helemaal los gaan.
• De aanblik van Erik in zijn rol als opa.
• Een lief bericht in de mail.

Ik wens u veel fijne momenten toe vandaag. En morgen.

iPhone Pic a Day (14)

Bijna had ik het gedaan toen ik vandaag door het park liep. Maar ik deed het niet. Wat? In die prachtige stapel roodbruine blaadjes springen, natuurlijk.

(Eerdere foto's zijn te zien op mijn vorige weblog. Gebruikte app: PhotoTreats).

Stressvrij

Grappig cadeautje van Erik: een stressbal. Of beter gezegd: stresspop. Niet dat ik die nodig heb natuurlijk. De rust zelve. Dat ben ik.

Polaroids voor iedereen

Polaroidfoto's zijn in. De gelukkige iPhone-bezitter boft maar, met alle apps die grappige of nostalgische kiekjes opleveren. Maar wat als u geen iPhone heeft? Dan kunt u - deze keer - toch meedoen en uw foto's omtoveren tot mooie Polaroidplaatjes.

U downloadt gewoon het gratis programma Poladroid voor Windows (of Mac) en sleept vanuit Verkenner uw afbeeldingen naar de camera op het bureaublad. Het ontwikkelen duurt even, maar dat versterkt alleen het echtheidsgevoel. Bovendien krijgt u het realistische klikgeluid er ook gratis bij.

http://www.poladroid.net/

(Met dank aan Nouska)

Liefdevolle samenwerking

Omdat ik mijn probeersels hier nog niet aan de praat krijg, even iets anders en zeker zo leuk. Namelijk net zo'n vrolijke video als die van gisteren. Ene Amy riep via YouTube kijkers op om naar een bepaalde locatie te komen. Ze wist niet of er iemand gehoor aan zou geven, maar dat deed men massaal. Zonder voorkennis creëerden ze met z'n allen spontaan iets moois. Om warm van te worden. Neem een kop koffie en gun uzelf zeven minuutjes video.

(Via www.happinez.nl, waar nog meer van dit soort filmpjes te zien zijn)

Dansen, danste, gedanst

Ik zei het toch, dat er gedanst moet worden (zie het zijkantplaatje van vandaag).
Wat een geweldig initiatief hieronder. En dan wil het kabinet de kunst afschaffen. Snel nog even genieten, want als dit geen glimlach teweeg brengt, dan weet ik het niet meer.

(Met dank aan Peetje's blog)

The bad times aren't so bad

Ik zei al een keer eerder dat ik niet zo'n Country-fan ben, maar soms is er een uitzondering. Zo kwam ik deze week via YouTube en Facebook in contact met J.D. Haring. Onderstaand nummer van hem vind ik heel erg mooi. Om bij weg te dromen, om onder mooie filmbeelden te horen, of om misschien zelfs op bepaalde momenten een traantje bij weg te pinken. De titel is natuurlijk geweldig. De slechte tijden zijn zo slecht nog niet.
Grappig detail: de lijndansers in silhouet.

(Met dank aan J.D. Haring)

Poll: Griepspuit?

Omdat ik nog geen poll aan mijn nieuwe blog kan toevoegen (behalve via mogelijk onbetrouwbare sites), doe ik het voor deze keer even zo:

Krijgt of neemt u een griepspuit?

1. Ja, wel van plan!
2. Ja, al gedaan!
3. Ik twijfel nog...
4. Echt niet!
5. Niet van toepassing.

U kunt (eventueel anoniem) uw antwoord in een reactie geven. Er is veel te doen over deze vaccinatie. Ik ben benieuwd naar uw standpunt.

Een rommelig begin

Ik had gisteren een rustige lay-out. Maar als ik extra mogelijkheden wilde (en die wilde ik), dan moest ik het door mij aangepaste sjabloon verlaten. Sindsdien is het een rommeltje en ik kan niet meer terug.

Afijn. Ik rommel nog even verder. U ziet het vanzelf als het hier weer rustig oogt. Oh, en uw reacties zijn ook verdwenen. Dat u het weet.

Een nieuw begin

Soms moet je loslaten en opnieuw beginnen. Ik neem tijdelijk afscheid van karinnieuw.web-log.nl en start hier op Blogger. Misschien keer ik ooit weer terug, wie zal het zeggen.

Hè, fijn. Een nieuwe omgeving. Een nieuwe jas. Misschien ook wat nieuwe gezichten. En hopelijk weer de oude, vertrouwde luitjes. Welkom!